Schemat konstrukcyjny i rozwiązanie polipeptydowego łańcucha peptydowego

I. Podsumowanie
Peptydy to specjalne makrocząsteczki, których sekwencje są niezwykłe pod względem właściwości chemicznych i fizycznych.Niektóre peptydy są trudne do zsyntetyzowania, podczas gdy inne są stosunkowo łatwe do zsyntetyzowania, ale trudne do oczyszczenia.Praktyczny problem polega na tym, że większość peptydów jest słabo rozpuszczalna w roztworach wodnych, więc w naszym oczyszczaniu odpowiednia część hydrofobowego peptydu musi zostać rozpuszczona w rozpuszczalnikach niewodnych, dlatego te rozpuszczalniki lub bufory prawdopodobnie będą poważnie niezgodne z zastosowaniem biologicznych procedur eksperymentalnych, tak że technikom surowo zabrania się używania peptydu do własnych celów, w związku z czym poniżej przedstawiono kilka aspektów projektowania peptydów dla badaczy.

Schemat konstrukcyjny i rozwiązanie polipeptydowego łańcucha peptydowego
Po drugie, właściwy dobór syntetycznych trudnych peptydów
1. Całkowita długość sekwencji obniżonych
Peptydy zawierające mniej niż 15 reszt są łatwiejsze do otrzymania, ponieważ zwiększa się wielkość peptydu i zmniejsza się czystość surowego produktu.Ponieważ całkowita długość łańcucha peptydowego przekracza 20 reszt, kluczową kwestią jest dokładna ilość produktu.W wielu eksperymentach łatwo uzyskać nieoczekiwane efekty, obniżając liczbę reszt poniżej 20.
2. Zmniejsz liczbę reszt hydrofobowych
Peptydy z dużą przewagą reszt hydrofobowych, szczególnie w obszarze 7-12 reszt od C-końca, zwykle powodują trudności w syntezie.Uważa się to za niewystarczającą kombinację właśnie dlatego, że w syntezie otrzymuje się arkusz złożony w kształcie litery B.„W takich przypadkach użyteczna może być konwersja więcej niż dwóch reszt dodatnich i ujemnych lub dodanie Gly lub Pro do peptydu w celu odblokowania składu peptydu”.
3. Regulacja w dół „trudnych” reszt
„Istnieje wiele reszt Cys, Met, Arg i Try, które na ogół nie są łatwo syntetyzowane”.Ser będzie zazwyczaj stosowany jako nieutleniająca alternatywa dla Cys.
Schemat konstrukcyjny i rozwiązanie polipeptydowego łańcucha peptydowego

Po trzecie, popraw właściwy wybór rozpuszczalnego w wodzie
1. Wyreguluj koniec N lub C
W odniesieniu do peptydów kwasowych (to znaczy naładowanych ujemnie przy pH 7), szczególnie zaleca się acetylację (acetylacja N-końca, C-koniec zawsze zachowując wolną grupę karboksylową) w celu zwiększenia ładunku ujemnego.Jednakże w przypadku peptydów zasadowych (tj. naładowanych dodatnio przy pH 7) szczególnie zaleca się aminowanie (wolna grupa aminowa na N-końcu i aminowanie na C-końcu) w celu zwiększenia ładunku dodatniego.

2. Znacznie skróć lub wydłuż sekwencję

Niektóre sekwencje zawierają dużą liczbę aminokwasów hydrofobowych, takich jak Trp, Phe, Val, Ile, Leu, Met, Tyr i Ala itp. Kiedy te reszty hydrofobowe przekraczają 50%, zwykle nie są łatwe do rozpuszczenia.Przydatne może być wydłużenie sekwencji w celu dalszego zwiększenia dodatnich i ujemnych biegunów peptydu.Drugą opcją jest zmniejszenie rozmiaru łańcucha peptydowego w celu zwiększenia biegunów dodatnich i ujemnych poprzez regulację w dół reszt hydrofobowych.Im silniejsza jest dodatnia i ujemna strona łańcucha peptydowego, tym większe jest prawdopodobieństwo, że zareaguje on z wodą.
3. Dodać pozostałość rozpuszczalną w wodzie
W przypadku niektórych łańcuchów peptydowych połączenie niektórych dodatnich i ujemnych aminokwasów może poprawić rozpuszczalność w wodzie.Nasza firma zaleca łączenie N-końca lub C-końca peptydów kwasowych z Glu-Glu.Podano koniec N lub C podstawowego peptydu, a następnie Lys-Lys.Jeśli nie można umieścić naładowanej grupy, Ser-Gly-Ser można również umieścić na końcu N lub C.Jednak to podejście nie działa, gdy nie można zmienić boków łańcucha peptydowego.